شب سردیست و من افسرده
راه دوریست و پایی خسته
تیرگی هست و چراغی مرده
میکنم تنها از جاده عبور:
دور می مانند ز من آدم ها!
سایه ای از سر دیوار گذشت!
غمی افزود مرا بر غمها
فکر تاریکی و این ویرانی
بی خبر امد تا با دل من
قصه ها ساز کندپنهانی
نیست رنگی که بگوید با من
اندکی صبر که سحر نزدیک است.
هر دم این بانگ برآرم از دل:
<وای این شب چقدر تاریک است>
خنده ای کو که به دل انگیزم؟
قطره ای کو که به دریا ریزم؟
صخره ای کو که بدان آویزم؟
مثل این است که شب نمناک است!
دیگران را هم غم هست به دل
غم من لیک<غمی غمناک> است....
شعر از(سهراب سپهری)
این اولین پست وبلاگ من هست! شبی که این پست رو گذاشتم یادمه
دقیقا حس حالم با شعر هماهنگ بود
غمی غمناک
شب سردیست و من افسرده
اندکی صبر سحر نزدیک است...
امید داشتم
خوشحالم ک حال رو روزم بهتر شده...
.: Weblog Themes By Pichak :.